161. Zenith

Autor: Sasha Alsberg, Lindsay Cummings
Tytuł: Zenith
Seria: Androma (cz.1)
Kategoria: Science fiction, młodzieżowe
Wydawnictwo: We need YA
Tłumaczenie: Agnieszka Brodzik

Androma Racella to potężna i bezlitosna najemniczka, która razem ze swoją załogą przemierza Galaktykę Mirabel. Przez jeden błąd z przeszłości, ścigana jest przez władzę Arcadiusa. Pewnego dnia zostaje jednak złapana. Tylko że zamiast na stryczek, dziewczyna dostaje niebezpieczne zadanie, związane z rodziną jej zmarłej przyjaciółki, do której najchętniej by się nie zbliżała. Poza tym w misji uczestniczyć ma również Dex, były chłopak Andromy.  Nikt nie ma pewności, jak potoczą się ich losy. Wiedzą natomiast, że w trakcie zadania podjęte decyzje zmienią bieg polityki galaktyki.  

Naprawdę piękna okładka „Zenithu” od początku zachęca do sięgnięcia po tę książkę. Sam opis również sugeruje interesującą wyprawę w kosmos rodem ze „Strażników Galaktyki”. Jednak okładka to jedno, a treść drugie. Oczekiwałam dość dynamicznej i interesującej akcji, którą będę mogła przeżywać jeszcze kilka dni. Zwłaszcza, że książka to grubasek. No i się niestety zawiodłam.  

Jedna z autorek książki, Sasha Alsberg jest dość popularną youtuberką, związaną z książkami. Doskonale więc zna książki młodzieżowe, a wraz z tym orientuje się w popularnych motywach, które zainteresują czytelnika. Natomiast druga autorka napisała bestseller młodzieżowy w Stanach Zjednoczonych. Razem powinny stworzyć dzieło pełne porywających wątków, przez które spędzi się nieprzespaną noc. Tymczasem wyszło z tego 600. stronicowe dzieło, gdzie akcji można policzyć na jednej ręce. Przez większość czasu wieje nudą, a jedyne co czytelnik dostaje to przemyślenia bohaterów na temat swoich błędów przeszłości. Po bezwzględnych najemnikach oczekiwałam raczej mocniejszych nerwów i brania konsekwencji ze swoich czynów. A tymczasem dostałam postacie wiecznie użalające się nad rozlanym mlekiem. Kolejną sprawą są same misje. Jak na tak znanych łowców nagród, wykonują jedynie jedno zadanie, które nie było jakoś specjalnie trudne i pomysłowo stworzone.  Dla mnie wątek ten był bardziej rozdmuchany dla nadania popularnego motywu. A szkoda, bo miał on potencjał na filar tej opowieści. Pojawiają się za to schematyczne dramaty, które można spotkać w innych powieściach z tego gatunku. I przy dobrym wątku przygodowym byłyby one znośnie. Tylko, że takiego nie otrzymaliśmy.  

Nie jest żadną tajemnicą, że w młodzieżówkach bohaterowie najczęściej są średnio udani i niespecjalnie się ich lubi. Jednak ratują ten stan postacie drugoplanowe. Niestety, ale w przypadku „Zenithu” nikogo takiego nie znalazłam. Androma, jak i jej załoga to postacie nijakie, które oprócz użalania się nad sobą myślą jedynie, aby się wystroić. Trochę więc się zdziwiłam, że najlepiej wykreowaną osobą był czarny charakter – Królowa Nor. Miała faktyczne powody, aby być złą. Działała konkretnie do osiągnięcia celu i nie użalała się nad swoim losem, a także losem planety.  A przy tym wszystkim miała własne słabości i swoją miłość. I jak na ironię, to jej charakter jest zgodny z opisem, który podało wydawnictwo dla głównej bohaterki.  

Największym plusem tej książki to świat stworzony przez autorki. Co prawda nie jest on czymś nowym i niespotykanym wśród pozycji science fikcion, jednak według mnie był najbardziej dopracowany. Każda z planet miała inną historię i różną rasę. A przy tym wszystkim nie czułam się przytłoczona opisami świata przedstawionego. Były natomiast duże ilości przemyśleń bohaterów, które męczyły. Całość o dziwo czytało się dosyć szybko, mimo braku większej akcji. Spowodować to mogło przede wszystkim proste słownictwo. Dodatkowo każdy rozdział pisany jest z różnych perspektyw, które w kilku przypadkach są opisem przeszłości. I o ile właśnie takie przedstawienie historii mi odpowiadało, to w przypadku teraźniejszości już niekoniecznie. Niektóre perspektywy nie wnosiły nic do opowieści, a wręcz tworzyły bezsensowny wątek. Poza tym momentami bez żadnego wyjaśnienia w jednym przypisanym do bohatera rozdziale zmieniano osobę przedstawiającą, przez co zaczęłam się trochę gubić.  

„Zenith” to książka na jeden raz. Nie wnosi zbyt wiele do gatunku literatury młodzieżowej, a akcja w fabule jest znikoma. Według mnie sprawdzi się dobrze, jeśli przez najbliższe godziny będziecie siedzieć bezczynnie, a jedyną książką obok was będzie właśnie ta pozycja. Na mojej półce czeka druga część tej serii więc raczej niedługo i ją przeczytam. Mam jednak nadzieje, że autorki choć trochę naprawiły swoje błędy.  

Moja ocena: 4/10