75. Dziewczyna mojego brata

Autor: K.A. Linde

Tytuł: Dziewczyna mojego brata

Seria: Mrs. Wright

Wydawnictwo: Burda Publishing Polska

Kategoria: Romans

Tłumaczenie: Danuta Śmierzchalska

Emery Robinson po ponad dziesięciu latach wraca do Lubbock, miejscowości, gdzie się wychowała i dalej mieszka jej rodzina. I gdyby nie pewne komplikacje najprawdopodobniej dalej unikałaby miasta. Jednak dziewczyna ma ogromny talent do wpadania w kłopoty, ponieważ już następnego dnia za sprawą przyjaciółki pojawia się na … weselu siostry swojego chłopaka z liceum, o którym najchętniej by zapomniała. Tyle tylko, że nie on staje się największym problemem, a jego starszy brat, Jensen Wright.  

Prawdę mówią, nie przeczytałabym tej książki, gdyby nie fakt, że popsuły mi się słuchawki i akurat byłam w dziesięciogodzinnej podróży. Po prostu tytuł wydał mi się odpowiedni na zabicie nudy. I doskonale wiedziałam, na jaką książkę się pisze. Tylko nie sądziłam, że będzie ona aż tak... hmm no właśnie jaka?  

Pierwsze co mogę powiedzieć o fabule książki, to fakt, że jest ona bardzo schematyczna. Trochę biedna dziewczyna poznaje bardzo bogatego chłopaka, który został zraniony i dlatego podczas wyjazdów biznesowych szuka lasek na jeden wieczór i dodatkowo dla wszystkich jest lekkim chamem. Naturalnie poznaje bohaterkę, zakochuje się, świat się zmienia, a "wokół latają jednorożce". Oczywiście są jakieś problemy, jednak bohaterowie razem je zwalczają. Z przykrością muszę stwierdzić, że tutaj nie ma nic nowego. Wszędzie jest schemat na schemacie. I niestety też pokrywa się on z odrobiną absurdu. Po miesiącu chodzenia bohaterowie, gdyby mogli wzięliby ślub. Czasami miałam wrażenie, że Emery i Jensen traktują ten miesiąc jak rok albo więcej. Poza tym, jak to zwykle bywa, chłopczyca raptem chodziła w sukienkach. I szczerze chciałabym coś więcej napisać o samych wątkach, ale nie mogę. Myślałam, że będzie trochę więcej fabuły obyczajowej, dzięki której zrozumiem (jakiekolwiek) postępowanie bohaterów, a niestety dostałam sceny seksu albo bardzo wulgarne rozmowy.  

Niestety nie polubiłam bohaterów. Większość z nich była schematyczna i płaska. Prawdopodobnie Pani Linde chciała wulgarnością nadać im trochę charakteru, ale nic z tego nie wyszło. Czułam się jedynie zniesmaczona, że dorośli ludzie zachowują się jak licealiści, którzy zobaczą gołą babę lub dziewczyny mówiące na przyjaciółkę "zdziro" myśląc jakie to fajne. Nie wszystkie romanse takie są. Wiele autorów umie stworzyć wielobarwne postacie w tym gatunku, jednak ten przypadek taki nie jest.  

Nie wiem, czy to wina tłumacza, czy to był zamysł autorki, ale przez ponad pół książki myślałam, że jest to polska powieść, której akcja dzieje się w Stanach. Po prostu miałam wrażenie, że wydarzenia dzieją się w miejscu, którego autor nigdy na oczy nie widział, ale aby książka była fajniejsza postanowił mimo wszystko go przedstawić. I dopiero po dokładnym sprawdzeniu przekonałam się, że jednak jestem w błędzie. Dodatkowo styl jest strasznie prosty. Powiedziałabym nawet, że za prosty. Bohaterowie mimo wyższego wykształcenia, rozmawiają między sobą strasznie prostacko, a ich główny temat to naturalnie "pieprzenie". Czyta się ją szybko, jednak przez wulgarność czułam czasami zażenowanie. Ewidentnie widać, że Pani Linde chciała stworzyć coś na wzór Greya. Co prawda, tej serii nie czytałam, ale jeśli słuchać recenzentów (i Pawła Opydo), to efekt wyszedł równie podobny. No i występuje narracja pierwszoosobowa z dwóch perspektyw. Tyle że Emery, jak i Jensen mają strasznie podobne myśli. W tym przypadku wolałabym, aby była jedynie dziewczyny. Dałby to trochę dramatyzmu, o ile to możliwe, gdyż każde dramaty zostały szybko rozwiązane. 

  

Jedyne co przychodzi mi na myśl po przeczytaniu tej książki to "Boże, ale to było słabe!". Seria "After" Anny Todd nie jest zbyt wybitna, ale przy "Dziewczynie mojego brata" to naprawdę niezwykły cykl. Schemat pokrywa się schematem, a oprócz tego jeszcze absurdem i zażenowaniem. Szczerze wam nie polecam, chyba że lubicie tego typu romanse. Autorka stworzyła dalsze części tej historii, prawdopodobnie o postaciach drugoplanowych. I nie mam zielonego pojęcia, czy je przeczytam, gdyż zapewne dostane to samo tylko z lekko zmienionymi wątkami. Jedynie mam nadzieje na szybkie zapomnienie tego utworu.  

Moja ocena: 2/10