Jesienny tag!

Hej hej! Jesień za oknem więc wpadłam na pomysł stworzenia autorskiego tagu związanego z tą porą roku. Mam nadzieje, że wam się spodoba!  

Jesienny liść, czyli książka z piękną okładką. 

To naprawdę trudne, gdyż prawie każda okładka jest dla mnie piękna. Tak to już jest z okładkowymi srokami. Jednak mimo wszystko w rankingu wygrywa okładka "Zakazanego Życzenia" autorstwa Jessicy Khoury. O ile sama treść nie jest czymś wybitnym, to akurat okładka bardzo urzeka. Dodatkowo duży plus dają detale, czyli szata graficzna i ozdoby ze środka.  Całość przyciąga wzrok i nie pozwala wypuścić książki z rąk. 

Kasztan, czyli książki które trudno mi się czytało. 

Tych książek jest niestety też duża lista. Najbardziej jednak zapadła i w pamięci "Król cieni" Eve De Castro. O ile utwór jest naprawdę świetny, a treść interesująca, to moje początki były katorgą. Historia z początku ma bardzo dużo opisów XVII- wiecznej Francji, a w tym systemu sprawowania władzy i życia ludności.  Jednak po tym doświadczeniu uważam, że męczenie były warte. 

Jesienny wiatr, czyli książka, którą po przeczytaniu szybko zapomniałam.  

Pod tym podpunktem na myśl przychodzi mi tylko i wyłącznie "Grim. Pieczęć Ognia" Gesy Schwartz. Miałam co do niej wiele nadziei, fabuła wydawała się świetna, okładka dosyć interesująca i wyszło ponad 600 stron, których nie pamiętam. Nawet zapomniałam, kim byli bohaterowie. Poza tym czytanie jej było jedną wielką męczarnią, prawdopodobnie przez tłumacza książki.

Deszcz, czyli książka, przy której uroniłam cholernie dużo łez. 

Zdecydowanie "Kiedy pada deszcz" Lisy De Yong (o i ma nawet coś wspólnego z tematem tagu). Pozycja ta w swoim zakończeniu jest tak nasycona emocjami, że po prostu nie dałam rady i przez godzinę smarkałam nosa ze smutku. Jednak czytając recenzje innych (zwłaszcza na lubimyczytać) zdałam sobie sprawę, że nie jestem pod tym względem jedyna.  Tak na marginesie mówiąc, zauważyłam, że ostatnio stałam się naprawdę wrażliwa na zakończenia. 

 

Jesienna aura, czyli książka, która spowodowała u mnie dużą refleksje.  

Wbrew pozorom to nie była refleksja na temat życia, przemijania i umierania. Była natomiast myśl o złych książkach.  Każdy ma przynajmniej jedną pozycję za sobą, która była tak straszna, że nie rozumieliście sensu wydawania tragicznych dzieł. Bo przecież ktoś je przed czytelnikami musiał przeczytać lub cokolwiek zobaczyć! I tutaj się niestety waham. Z jednej strony trochę takim potworkiem jest "Pamiętnik Narkomanki", czyli fenomen z mojego gimnazjum, którego w zupełności nie rozumiem. Książka ta była strasznie niezrozumiała, a styl autorki strasznie męczący. Poza tym bohaterka była denerwująca. Z drugiej strony jest inna autorka z naszego kraju, czyli pani Michalak i jej dziwaczny poradnik.  Miał pomagać kobietom spełnieniu marzeń, ale wyszedł stek bzdur.  I chyba właśnie "Sekretnik" wygrywa tę konkurencję. Przez niego nie rozumiałam, dlaczego ktoś wydaje tak złe książki. A "Pamiętnik Narkomanki" ma przynajmniej jakiś morał.  

 

I to by było na tyle! Piszcie w komentarzach jaki wy macie typy. 

A kto jest przeze mnie nominowany? Wszyscy chętni!  

PS. Klikając w zdjęcia przenosicie się w recenzje danej książki.